သားေခ်အသက္၂ႏွစ့္ျပည့္ခါစ တရက္မွာ လင္သယ္႐ံုးလားဖို႔အိတ္ဆြဲဗနာ အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာေရ။ အမိသယ္ ေသာက္ နိန္က် အဆစ္အျမစ္ကိုက္ေပ်ာက္ ဆီးရည္ပလင္း ပြင့္နိန္စြာကို တိြလိုက္ေတ။ ႐ံုးခ်ိန္ ေနာက္က်နိန္လို႔ ေနာက္ေဖး ထမင္းခ်က္ခန္းက အမိသယ္ကိုလွမ္းဗနာ"ေအမွာ အမိသယ္ဆီးပလင္း ပြင့္နိန္ ေရဂါး၊ တခ်က္လာသိမ္းလိုက္ပလင္။" ဆိုပနာ လွမ္းေအာ္လိုက္ေတ။
"ဟုတ္ပါယင့္ အဖသယ္၊ ေအငါးတစ္ေကာင္ေက်ာ္ၿဗီးေက လာသိမ္းလိုက္ပါေမ။" လို႔အမိသယ္က ျပန္ေျပာ လိုက္ေတ။
အမိသယ္ ငါးတေကာင္ေက်ာ္ၿဗီးလို႔ အိမ္ေရွ႕ကိုထြက္လာေရမွာ ဆီးရည္တိအားလံုးကို သားေခ် ေသာက္ပ လိုက္ဗ်ာယ္။ သားေခ်ကို ခ်က္ခ်င္းရြက္ဗနာ အမိသယ္ေဆး႐ံုကိုၿဗီးေရ။ လမ္းတ၀က္မွာ သားေခ် ဂုတ္က်ဳိးက် လားေရ။ ေဆး႐ံုေရာက္ေတခါ အေခ်မွာ အသက္မရွိဗ်ာယ္။
အမိသယ္မွာ အရူးတပိုင္းပိုင္ ျဖစ္ဗနာ ဟိုလူကို အကူအညီေတာင္းလိုက္၊ ေဒလူကို အကူအညီေတာင္းလိုက္ နန္႔။ အဖသယ္ ယေလာက္ ေျပာခစြာကို ခ်က္ခ်င္းထမလုပ္လိုက္လို႔ ေအပိုင္ျဖစ္ရစြာ။ အဖသယ္လာေက ဇာပိုင္ မ်က္ႏွာျပရဖို႔သိမ့္လဲ။ သားသီ လို႔ပူရစြာကတမ်ဳိး၊ လယ္သယ္ ေ၀းပခဖို႔စြာကို စိုးရိမ္နိန္ရစြာက တစ္မ်ဳိး နန္႔ စိတ္က မူမမွန္ခ်င္ျဖစ္နိန္ဗ်ာယ္။
သားသတင္းကိုၾကားစြာနန္႔ အဖသယ္႐ံုးက ခ်က္ခ်င္းၿဗီးလိုက္လာေရ။ ယူက်ဳံးမရျဖစ္နိန္ေရ မယားသယ္ကို ျမင္ေရခါ အနားကို ၿဗီး ကပ္လားခေရ။ အၿဗီးေက မယားသယ္တကိုယ္လံုးကို ဆြဲဗနာ"အမိသယ္၊ မင္းကို ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္ပါေရ။ ကိုယ္ပလင္းကို မသိမ္းခလို႔ ေအပိုင္ျဖစ္ရစြာဘာ။" လို႔အက္ကြဲထြက္လာေရ အသံနန္႔ ေျပာ လိုက္ေတ။ အၿဗီးေက မယားသယ္ကို ရင္ခြင္ထဲကို ဆြဲသြင္းဗနာ ဖက္ထားလိုက္ေတ။
မေမွ်ာ္လင့္ေရ လင္သယ္စကားကိုၾကားလုိက္ရေရခါ မယားသယ္စိတ္ၿငိမ္လားေရ။
အေခ်လည္း သီလခဗ်ာယ္။ ျပန္လည္းအသက္မရွင္ႏိုင္ဗ်ာယ္။ ဇာျဖစ္လို႔က မယားသယ္ကို ထပ္အျပစ္တင္ရ ဖို႔သိမ့္လဲ။ အမွန္ က သူကိုယ္တိုင္အခ်ိန္ ၁ မိနစ္ေလာက္ပီးဗနာ ဆီးပလင္းကို အျမင့္တနိန္ရာမွာ တင္ပခ ေက ေဒပိုင္အျဖစ္မ်ဳိး ႀကံဳလာစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ မယားသယ္ကိုယ္တိုင္ သားတေယာက္လံုးကို ဆံုးရွံဳးထား ရဗ်ာယ္။ ဇာျဖစ္လို႔ငါ့စကားကို နားမေထာင္လဲလို႔ အျပစ္တင္နိန္လို႔ ဇာထူးလာဖို႔သိမ့္လဲ။ ေဒအခ်ိန္ မွာ ယင္းသူ႔ အတြက္ အလိုအပ္ဆံုးက လင္သယ္ဘားက ဂ႐ုဏါစကားနန္႔ ခြင့္ လႊတ္နားလည္ တတ္မွဳ။ ေဒဟင့္ တိကို လည္း လင္သယ္က အလြယ္တကူဗင္ ပီးႏိုင္ယင့္သားနန္႔ ဇာျဖစ္လို႔ မ်က္ကြယ္ျပဳနိန္ ရ ဖို႔သိမ့္လဲ။
ဘ၀သင္ခန္းစာ။ ။တခါတလီမွာ အလုပ္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ ကၽြန္ေတာ္႐ို႕ေရ အသူလုပ္စြာ ေလ၊ အသူတာ၀န္ယူထားစြာေလ၊ အသူနန္႔ဆိုင္ေလ ဆိုပနာ အပ်က္ႀကံဳတိုင္း အျပစ္တင္ရဖို႔ လူကိုဇီ မရအရရွာတတ္ဂတ္ဘာေရ။ ကိုယ္နန္႔လည္းသက္ဆိုင္၊ ပတ္သတ္နိန္စြာကို လံုး၀သတိမရတတ္ ကတ္ဘာ။
အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ လုပ္ခလစာမယူဘဲ၊ လုပ္ဖို႔လူ မရွိလို႔ အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီဘဲ ႀကိဳးစားလုပ္ ကိုင္နိန္ ရေရ လူတိအမွား ကို ပုိၿဗီး ေကေတာင္ အျပစ္တင္ရွဳတ္ခ်တတ္ကတ္ပါေရ။ ယင္းလူန္႔ ဒန္းတူကိုယ့္မွာလည္း တာ၀န္ရွိေရဆိုစြာကို သတိျပဳသင့္ဘာေရ။ ယင္းပိုင္ အျပစ္တင္လိုက္လို႔ ပ်က္စီးလားစြာကို ျပန္ရမလာေရ အျပင္ တေယာက္ကိုတေယာက္ ရိုေသေလးစားမွဳ၊ ခ်စ္ခင္မွဳ၊ ယံုၾကည္မွဳ၊ အျပန္အလွန္ကူညီမွဳ အစရွိေရ ႏီြး ထီြးေရ စိတ္ဓါတ္တိကိုရာ ပ်က္ျပယ္လားဇီပါေရ။ အေကာင္းဆံုးက ျဖစ္ပ်က္လခစြာကို အျပစ္တင္နိန္ဖို႔ အစား ဇာပိုင္အစားထိုးျပန္ျပင္ရဖို႔လဲဆိုစြာကိုရာ အျပဳသေဘာနန္႔ စဥ္းစားသင့္ဘာေရ။
အျပစ္ရွိလို႔ နာၾကင္နိန္ေရ လူကို ပိုနာၾကင္ေအာင္ ဇာျဖစ္လို႔ စကား ကိန္းဂဏါန္းတိနန္႔ ထပ္ေျမွာက္နိန္ဘာ ဖို႔သိမ့္လဲ။ လူသားအားလံုးကရာ အျပစ္ရွိလို႔ နာၾကင္နိန္ေရ လူတိကို ေဖးကူပီးတတ္ကတ္ဖို႔ဆိုေက ေဒကမာၻ ႀကီးမွာ အၾကမ္းဖက္မွဳ ဆိုစြာရွီဖို႔မဟုတ္ပါ။ ကေကာင္းအီးခ်မ္းလားဘာဖို႔။
ကိုင္း... ေအနိန္႔ကစဗနာ ကိုယ့္ကိုယ္မွာ ကပ္တြယ္နိန္ေရ မာနတရားတိ၊ မနာလိုစိတ္တိ၊ တဖက္သတ္အျမင္ တိ၊ အမုန္း တရားတိ၊ အတၱတရားတိ၊ အေၾကာက္တရားတိကို ခြာခ်လိုက္ၿဗီးေက အရာရာကို လက္တိြက်ေရ အျပဳသေဘာဖက္ကရာ ၾကည့္ကတ္ပါေမ။ ယင္းပိုင္ဆိုေက ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ပိတ္ဆို႔နိန္ေရ အတားအဆီးတိစြာ ထင္သေလာက္ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ မခ်က္ဆို စြာကို တိြလာရဘာလိမ့္မယ္ သူငယ္ခ်င္း႐ို႕။
KWKhaing(AMP)
No comments:
Post a Comment